تفسیر خطبه 57

خطبه 57

 

وَ مِنْ کَلام لَهُ عَلَیْهِ السَّلامُ
از سخنان آن حضرت است

لاِصْحابِهِ
به یاران خود در وصف معاویه

 

اَما اِنَّهُ سَیَظْهَرُ عَلَیْکُمْ بَعْدى رَجُلٌ رَحْبُ الْبُلْعُومِ، مُنْدَحِقُ الْبَطْنِ،
پس از من مردى گشاده گلو و شکم برآمده بر شما غالب مى شود،
یَأْکُلُ ما یَجِدُ، وَ یَطْلُبُ ما لایَجِدُ. فَاقْتُلُوهُ، وَ لَنْ تَقْتُلُوهُ. اَلا وَ اِنَّهُ
آنچه بیابد بخورد، و آنچه نیابد بخواهد. او را بکشید، ولى هرگز نخواهید کشت. او شما را به ناسزا
سَیَأْمُرُکُمْ بِسَبِّى وَ الْبَراءَةِ مِنِّى. فَاَمَّا السَّبُّ فَسُبُّونى فَاِنَّهُ لى زَکاةٌ،
گفتن به من و بیزارى از من فرمان مى دهد. در صورت اجبار بدگویى کنید، زیرا که مایه پاکى و علوّ درجه من
وَلَکُمْ نَجاةٌ. وَاَمَّا الْبَراءَةُ فَلاَتَتَبَرَّأُوا مِنِّى فَاِنِّى وُلِدْتُ عَلَى الْفِطْرَةِ،
و نجات شما خواهد بود. ولى از من بیزارى نجویید، زیرا من بر فطرت الهى به دنیا آمده ام،
وَ سَبَقْتُ اِلَى الاْیمانِ وَ الْهِجْرَةِ.
و در ایمـان و هجـرت بر همه سبقت جستـه ام.