تفسیر خطبه 48

خطبه 48

وَ مِنْ خُطْبَة لَهُ عَلَیْهِ السَّلامُ
از خطبه هاى آن حضرت است

عِنْدَ الْمَسیرِ اِلَى الشّامِ
زمان رفتن به سوى شام

 

اَلْحَمْدُ لِلّهِ کُلَّما وَقَبَ لَیْلٌ وَ غَسَقَ. وَالْحَمْدُ لِلّهِ کُلَّما لاحَ نَجْمٌ
حمد خداى را هر بار که شب درآید و تاریک شود. و حمد خداى را هرگاه ستاره درخشد و
وَ خَفَقَ. وَ الْحَمْدُ لِلّهِ غَیْرَ مَفْقُودِ الاْنْعامِ، وَ لامُکافَاِ الاْفْضالِ.
غروب کند. و سپاس خداى را که نعمتش پایان نگیرد، و احسانش را هیچ جزا و پاداشى برابر نگردد.

اَمّا بَعْدُ، فَقَدْ بَعَثْتُ مُقَدِّمَتى، وَ اَمَرْتُهُمْ بِلُزُومِ هذَا الْمِلْطاطِ حَتّى
امّا بعد، مقدمه سپاه خود را فرستادم، و به آنان امر کردم که در حواشى فرات بمانند تا دستورم
یَأْتِیَهُمْ اَمْرى. وَ قَدْ رأَیْتُ اَنْ اَقْطَعَ هذِهِ النُّطْفَةَ اِلى شِرْذِمَة مِنْکُمْ
به آنها برسد. رأیم این است که از فرات بگذرم و به دسته اى اندک از شما که در کنار دجله اند
مُوطِنینَ اَکْنافَ دَجْلَةَ، فَاُنْهِضَهُمْ مَعَکُمْ اِلى عَدُوِّکُمْ، وَ اَجْعَلَهُمْ مِنْ
برسم، و آنان را بسیج کرده همراه شما به جنگ با دشمنانتان ببرم، و آنها را
اَمْدادِ الْقُوَّةِ لَکُمْ.
یـار شـما قـرار دهـم.
] اَقُولُ: یَعْنى عَلَیْهِ السّلامُ بِالْمِلْطاطِ ههُنَا السَّمْتَ الَّذى اَمَرَهُمْ بِلُزُومِهِ، وَ هُوَ
] مى گویم: «مِلطاط» جهت حرکتى است که به لشگر خود دستور داد آن جهت را بگیرند، که کنار
شاطِئُ الْفُراتِ.وَ یُقالُ ذلِکَ اَیْضاً لِشاطِىءِ الْبَحْرِ، وَ اَصْلُهُ مَا اسْتَوى مِنَ الاْرْضِ.
فرات بود.و ملطاط به ساحل دریا هم گفته مى شود، و اصل معناى این لغت زمین هموار است.
وَ یَعْنى بِالنُّطْفَةِ ماءَ الْفُراتِ.وَ هُوَ مِنْ غَریبِ الْعِباراتِ وَ عَجیبِها.[
و منظور حضرت از نطفه آب فرات است، و این از عبارات غریب و اعجاب انگیز است.[