تفسیر خطبه 45

خطبه 45

وَ مِنْ خُطْبَة لَهُ عَلَیْهِ السَّلامُ
از خطبه هاى آن حضرت است

که در روز فطر در نکوهش دنیا ایراد کرده است

الْحَمْدُ لِلّهِ غَیْرَ مَقْنُوط مِنْ رَحْمَتِهِ، وَ لا مَخْلُوٍّ مِنْ نِعْمَتِهِ،
خداى را سپاس که رحمتش را جاى نومیدى نیست، و نعمتش فراگیر است،
وَ لا مَأْیُوس مِنْ مَغْفِرَتِهِ، وَلا مُسْتَنْکَف عَنْ عِبادَتِهِ. الَّذى لاتَبْرَحُ
به آمرزشش یأس راه ندارد، و در بندگیش عار و ننگ نمى باشد. خدایى که رحمتش
مِنْهُ رَحْمَةٌ، وَ لا تُفْقَدُ لَهُ نِعْمَةٌ. وَالدُّنْیا دارٌ مُنِىَ لَها الْفَناءُ، وَلاِهْلِها
زایل نمى گردد، و نعمتش مفقود نمى شود. دنیا خانه اى است که فنا بر آن مقدر شده، و بر اهلش
مِنْهَا الْجَلاءُ، وَ هِىَ حُلْوَةٌ خَضْراءُ، وَ قَدْ عَجِلَتْ لِلطّالِبِ،
کوچیدن حتم گشته، در کامها شیرین و در نظرها سبز و خرّم است، به سوى خواهانش شتابان مى آید،
وَالْتَبَسَتْ بِقَلْبِ النّاظِرِ. فَارْتَحِلُوا مِنْها بِاَحْسَنِ ما بِحَضْرَتِکُمْ مِنَ
و در دل نظرکننده اش عشق خود را جا مى کند. از این دنیا با بهترین توشه اى که فراهم نموده اید کوچ
الزّادِ، وَ لا تَسْأَلُوا فیها فَوْقَ الْکَفافِ، وَ لا تَطْلُبُوا مِنْها اَکْثَرَ مِنَ الْبَلاغِ.
کنید، و فوق اندازه کفاف در آن نخواهید، و بیش از آنچه براى زندگى لازم است از آن نطلبیــد.