تفسیر خطبه 36

خطبه 36

وَ مِنْ خُطْبَة لَهُ عَلَیْهِ السَّلامُ
از خطبه هاى آن حضرت است

فى تَخْویفِ اَهْلِ النَّهْرَوان
در ترساندن اهل نهروان

 

فَاَنَا نَذیرٌ لَکُمْ اَنْ تُصْبِحُوا صَرْعى بِاَثْناءِ هذَا النَّهْرِ، وَ بِاَهْضامِ
من شما را از اینکه فردا در اطراف این نهر و میان این زمین هاى پست روى خاک
هذَا الْغائِطِ، عَلى غَیْرِ بَیِّنَة مِنْ رَبِّکُمْ، وَ لا سُلْطان مُبین مَعَکُمْ.
افتاده باشید مى ترسانم، بدون آنکه برهانى از پروردگارتان داشته و حجتى آشکار همراهتان باشد.
قَدْ طَوَّحَتْ بِکُمُ الدّارُ، وَ احْتَبَلَکُمُ الْمِقْدارُ.وَ قَدْ کُنْتُ نَهَیْتُکُمْ عَنْ
دنیا شما را دچار هلاکت کرد، و به دست خود به دام قضا و قدر افتادید. من شما را از
هذِهِ الْحُکُومَةِ فَاَبَیْتُمْ عَلَىَّ اِباءَ الْمُخالِفینَ الْمُنابِذینَ، حَتّى
این حکمیت بازداشتم، و شما با من همانند مخالفان پیمان شکن مخالفت کردید، تا مجبور

صَرَفْتُ رَأْیى اِلى هَواکُمْ.وَ اَنْتُمْ مَعاشِرُ اَخِفّاءُ الْهامِ، سُفَهاءُ
شدم رأیم را با رأى شما یکى کنم. شما مردمى سبک سر و غرق در خیالات احمقانه
الاْحْلامِ.وَ لَمْ آتِ ـ لاَ اَبَا لَکُمْ ـ بُجْراً، وَلاَ اَرَدْتُ لَکُمْ ضُرّاً.
هستید. اى مردم بى ریشه، من که شرّى برایتان نیـاوردم، و زیانى براى شما نخواسـتم!