تفسیر خطبه 37

خطبه 37

 

وَ مِنْ کَلام لَهُ عَلَیْهِ السَّلامُ
از سخنان آن حضرت است

یَجْرى مَجْرَى الْخُطْبَةِ
که خطبه گونه ایراد شده در ذکر فضائل خود

 

فَقُمْتُ بِالاْمْرِ حینَ فَشِلُوا، وَ تَطَلَّعْتُ حینَ تَقَبَّعُوا،
به وظیفه قیام کردم به وقتى که دیگران ناتوان شدند، خود را آشکار نمودم آن زمان که دیگران سر در گریبان بودند،
وَ نَطَقْتُ حینَ تَعْتَعُوا، وَ مَضَیْتُ بِنُورِ اللّهِ حینَ وَقَفُوا.
سخن گفتم هنگامى که آنان وا ماندند، و به نور خدا راه پیمودم وقتى که آنان دچار توقف شدند.
وَ کُنْتُ اَخْفَضَهُمْ صَوْتاً، وَ اَعْلاهُمْ فَوْتاً.فَطِرْتُ بِعِنانِها،
در آن زمان صدایم از همه پایین تر بود، ولى در پیشى گرفتن به خیر از همه برتر بودم. با عنان فضائل پرواز کردم،
وَ اسْتَبْدَدْتُ بِرِهانِها، کَالْجَبَلِ لا تُحَرِّکُهُ الْقَواصِفُ، وَلا تُزیلُهُ الْعَواصِفُ،
و جایزه مسابقه را بردم، همانند کوهى که باد شکننده آن را نجنباند، و طوفان آن را از جا نکند.
لَمْ یَکُنْ لاِحَد فِىَّ مَهْمَزٌ، وَلا لِقائِل فِىَّ مَغْمَزٌ.الذَّلیلُ عِنْدى عَزیزٌ
کسى نتوانسته از من عیب بگیرد، یا زبان به بدگوئیم باز کند. ضعیف در نزدم عزیز است
حَتّى آخُذَ الْحَقَّ لَهُ، وَالْقَوِىُّ عِنْدى ضَعیفٌ حَتّى آخُذَ الْحَقَّ مِنْهُ.
تا حقّش را از ظالم بگیرم، و قوى نزدم ناتوان است تا حق مظلوم را از وى بستانم.